Fjara

Þetta er það lengsta sem ég fer.

Aldrei aftur samur maður er.

Ljöta leiðin heillar nú á ný,

daginn sem ég lífið aftur flý.



Ef ég vinn í þetta eina sinn,

er það samt dauði minn.

Trú min er að allt fari ej vel.

Þessu er lokið hja mér.



Dag sem nótt hjartað var órótt.

Þrotið þol lamað bros.

Áfram ríð, hjartað pumpar tárum.

Dag sem nótt ég geng nú einn.



Grafin bein grotna í jörðunni,

eins og leyndarmálin þín

sem þú hélst forðum burt frá mér.

En blóðið þyngr´en þögnin er.



Svikin orð, grót í kjafti þér,

rista dýpra en nokkur sár.

Brotin bönd aldrei verða söm.

Lygar eins og nöðrubit.